ပန်ဒါဝက်ဝံတို့၏ ပါဏဗေဒ အမည်မှာ အီလျူရော့ပိုဒါ မီလာနိုလျူကာ (Ailuropoda melanoleuca) ဖြစ်သည်။ ပန်ဒါတို့သည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း ၂သန်း နှင့် ၃သန်း ကြားကာလကတည်းက ရှိခဲ့သည်ဟုသိရသည်။
ပန်ဒါသည် တရုတ်တို့အတွက် ငြိမ်းချမ်းရေးသင်္ကေတဖြစ်သည်။ စစ်ပွဲများတွင် ပန်ဒါအလံကိုလွှင့်လျှင် စစ်ပွဲကို ဆက်မတိုက်တော့ပဲ ရပ်တန့်လိုက်ပြီဟု ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ ပန်ဒါသည် ကမ္ဘာ့တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်စောင့်ရှောက်ရေးအဖွဲ့၏ အမှတ်အသားလည်းဖြစ်သည်။
ပန်ဒါသည် ဝက်ဝံအငယ်စား အရွယ်ခန့်ရှိသည်။ တရုတ်နိုင်ငံ အနောက်ပိုင်း ဝါးရုံတောများတွင် တွေ့နိုင်သည်။ အမြီးသည် ငုတ်တိုကလေးသာ ရှိသည်။ ခြေလုံးတုတ်၍ ခြေဖဝါးကြီးသည်။ ဖြူသော ကိုယ်လုံးတွင် လက်ပြင်တစ်ဝိုက်၌ အမဲရစ်ကြီး ရှိသည်။ ခြေထောက်၊ နားရွက်၊ မျက်စိ ပတ်လည်တွင် မဲနေရကား ကြောင်ကြောင်ကျားကျား ရှိသည်။
ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိသမျှပန်ဒါအားလုံး၏ ၉၉%သည် တရုတ်နိုင်ငံတွင်ရှိသည်။ အခြားနိုင်ငံများသို့ရောက်ရှိနေသည့် ၁% သည်လည်း တရုတ်မှရောက်ရှိသွားသောပန်ဒါများဖြစ်သည်။ ယနေ့ကမ္ဘာတွင်ပန်ဒါပေါင်း အကောင် ၂၀၀၀ ဝန်းကျင်ခန့်သာရှိတော့သည်။
အသားစားသတ္တဝါ မျိုးစုတွင်ပါဝင်သော ပန်ဒါများသည် ဝါးပင်ကို အဓိကစားသုံးကာ ပန်ဒါရိုင်းများသည် အခြားသောမြက်ပင်များ၊ သစ်ဖုများ နှင့် ရှဉ့်ကဲ့သို့ အကောင်ငယ်များကိုပင် ရံဖန်ရံခါ စားသုံးလေ့ရှိသည်။ သူတို့၏ သက်တမ်းတစ်ဝက်ကျော်ကို ဝါးပင်များ စုဆောင်း စားသုံးခြင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးလေ့ရှိသည်။ သန်မာသော သွားများနှင့် မေးရိုးရှိကာ ဝါးပင် များကို ကောင်းစွာဝါးချေနိုင်သည်။
လက်ဖဝါးတွင် လက်မနှင့် လက်ချောင်း ၅ ချောင်းပါဝင်ကာ အမြီးမှာ ၁၀ မှ ၁၅ စင်တီမီတာ ရှိသောကြောင့် ဝက်ဝံမျိုးစိတ်များအနက်တွင် ဒုတိယ အရှည်ဆုံး အမြီးရှိသူများဖြစ်ကြသည်။
ပန်ဒါကြီးများသည် တောရိုင်းထဲတွင် ရှင်သန် နေထိုင်သော မျိုးနွယ်များဖြစ်ပြီး ပုံမှန်အားဖြင့် နေရာပိုင်နက် သတ်မှတ်ကာ သီးခြားနေထိုင်တတ်ကြသည်။ ဆက်သွယ်ရေးအနေနှင့် ပန်ဒါ အချင်းချင်း အသံပေး ဆက်သွယ်ခြင်း သစ်ပင်များကို ကျင်ငယ်စွန့်ကာ အနံ့ ပေးခြင်း တို့ကိုပြုမူတတ်ကြသည်။ ထိုသို့ဆက်သွယ်ရာတွင် မတူညီသောအသံ ၁၁မျိုးကို အသုံးပြုပြီး ထိုအထဲမှ ၄မျိုးမှာ မိတ်လိုက်ရာသီတွင်သာ အသုံးပြုသည်။ ပန်ဒါများသည် ပျမ်းမျှအားဖြင့် တစ်နေ့လျှင် လေ အခါ ၄၀ခန့်လည်လေ့ရှိသည်။
သစ်ပင်တက် ကျွမ်းကျင်ကာ ကျောက်တောင်များ သစ်ခေါင်းများအတွင်း နေထိုင်တတ်ကြသော်လည်း နေရာအတည်တကျ နေထိုင်ခြင်းမရှိကြချေ။ အခြား နို့တိုက်သတ္တဝါများကဲ့သို့ ဆောင်းခိုခြင်းအလေ့အထမရှိတတ်ဘဲ ပူနွေးသောဒေသများသို့ သာ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်တတ်ကြသည်။
မိတ်ရာသီတွင်သာ ပန်ဒါ အချင်းချင်းရင်းနှီးစွာ နေထိုင်တတ်ကြကာ ရာသီကုန်တွင် သီးခြားပြန်လည် နေထိုင်တတ်သည်။ ပန်ဒါများသည်ရန်မလို တတ်သော်လည်း တခါတရံတွင်မူ လူကို တိုက်ခိုက်တတ်ကြသည်။
မွေးကင်းစ ပန်ဒါပေါက်ကလေးများသည် အလွန်သေးငယ်ပြီး ၅အောင်စသာရှိသည်။ သူတို့မိခင်အရွယ်အစားနှင့်နှိုင်းယှဉ်လျှင်အဆ ၉၀၀နီးပါးသေးငယ်လေ့ရှိသည်။
သက်တမ်းမှာ နှစ် ၂၀ ရှည်ပြီး ပန်ဒါရိုင်းများသည် သဘာဝတောထဲတွင် နှစ် ၃၀ ထိ အသက်ရှည်နိုင်သည်။ ဂျာဂျာ အမည်ရှိ ပန်ဒါကြီးမှာ အသက် ၃၈နှစ် ထိအသက်ရှင်ခဲ့သည်။ ပန်ဒါအသက် ၃၈နှစ်သည် လူ့အသက် ၁၁၄နှစ်နှင့်ညီမျှသည်။
ပန်ဒါမျိုးစိတ်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည့် Qinling ပန်ဒါသည် ပုံမှန်ပန်ဒါများနှင့် အရောင်မတူညီပဲ အညိုဖျော့ရောင် နှင့် အဖြူရောင် စပ်ထားသည့်အရောင်ရှိသည်။
တိရစ္ဆာန်များတွင် ထားရှိရန်အတွက် ပန်ဒါများကို ဈေးနှုန်းမြင့်မားစွာပေးဝယ်ရသည်။ ပျမ်းမျှအားဖြင့် ပန်ဒါတစ်ကောင်၏ တန်ဖိုးသည် ဆင်ငါးကောင်၏ တန်ဖိုးနှင့် ညီမျှသည်ဟုဆိုရမည်။ ပန်ဒါများကိုထားရှိမည်ဆိုလျှင် သူတို့အစားအစာအတွက် ပမာဏများစွာရှိသည့် ဝါးပင်များကိုလိုအပ်သည်။ ပန်ဒါများသည် တစ်နေ့တွင် ၁၅နာရီခန့် ဝါးပင်များကို စားနေတတ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
ပန်ဒါတို့၏ အမွှေးသည်အလွန်တန်ဖိုးရှိသည်။ ပန်ဒါကြီးတစ်ကောင်၏ အမွှေးတန်ဖိုးသည် တရားမဝင်ဈေးကွက်တွင် ဒေါ်လာ ၆သောင်းမှ ၁သိန်းကြားတန်ဖိုးရှိသည်။
သုတဇုန်
